КІМДІ КІМ?
«Социализм жеңер ме екен, бит жеңер ме екен?» — деген еді ол.
Бұл күліп айтылса да күшті айтылған сөз. Мұның шешуіне кейінірек келетін болып, осы жердің өзінде сол бит жайында аз сөйлесе кетуді керек пе дейміз.
Өйткені «бит» дегенмен, «биттей» дегенмен ол-дағы осал жау емес, жаудың бір атасының ұлы. Оның да тарих жүзінде алып келе жатқан орны бар. Қайда кір, қайда лас, мәдениетсіздік болса, биттің түпкі ұясы осында. Ендеше, ұлттың, елдің, адамның қайсысы кір, құлаң, ылат, ыласқа бай, былапыт сүрей болса, бит соған мейман. Соған көрші; түп атасы, тіпті, содан шығады.
Жоқ, бит-еке, енді біздің елді бұрынғыдай жайлай алмайсың! Енді битке жем болатын кісіні біздің даладан іздеме! Біздің елде сізге қарсы, сіздің ұяңызға қарсы үлкен күрес, ұлы аттаныс бар. Саған қарсы оқу оқып жатырмыз, саған қарсы қала салып жатырмыз, саған қарсы колхозға кіріп жатырмыз, саған қарсы монша салып жатырмыз. Әйтеуір сенен құтылмақпыз; сені құртпақпыз. Сенің болашағың жоқ, бошалаң жұрттың бірісің. Сен суға кететін дененің кірісің. Сенен құтылу қиын емес!
Құтыламыз! Тазарамыз!
Бірақ, біздің фельетонымыздың биті бұл емес, мұнан көрі әлдірек, мұнан көрі күресуге қиынырақ, жабайы биттен жаманырақ биттер. Битке Марс қарауынан қарасаңыз – қанішер, паразит. Адамның қойнынан туады, мойнынан буады. Еңкейіп еңбек етпейді. Етке жабысады, қанға қадалады, сөлді  сорады. Әсіресе, жалаңашты қанайды. Жарлыны талайды. Міне, біздің айтқалы отырған битіміз – осылар.
Ал, осы биттер кімдер десеңіз, оны еңбекшілер біледі: ауылдағы байлар, ел үстінен күн көріп келген кебеже қарын, кең құрсақ, көк бөртпе жуандар. Жабысқақ қара, қайызғақ қоңырқай қулар. Деревняның сөлін сорған кулактар, мекеменің о жер-бұ жерінде жүрген биттер – бюрократтар, жаман мінезді, жат пейілділер; шаруа кооператив, союз орындарына кіріп кетіп жүрген саудагер, қызыл құлақ қулар. Міне, еңбекшілер білетін биттер – осылар. Еңбекшілердің алысып жатқан биттері – осылар.
Қане, социализм жеңер ме екен, «бит» жеңер ме екен?
Бірақ жалғыз жау «бит» қана емес. Адамның қанына, еңбекшілердің жанына биттен бөтен неше атаңның ұлы жауы бар. Оның бірі – мінезі ойнақы, етек-жеңі жинақы, ырғымалы, шоршымалы, қоңыр күрең, қу тақым біреулері бар. Бұлардың қазақша аты – бүрге болады.
Бұлар меньшевиктерге, эсерлерге, ұлт республикаларындағы бай, молданың таяғы байшыл-ұлтшыл, төңкеріс дұшпандарына да бек ұқсайды. Бұлар зиянкестерге сатылғандар, Кеңес Одағының күре тамырына ауыз салады, сонда паналайды. Күре тамыр дегеніміз: Госплан, Центросоюз, Наркомзем, Наркомторг, транспорт болады. Бұлар қандауырды күреден салмақ болады. Кеңес денесіне қан жібермей буындырғысы келеді. Бұлар Кеңес елін шабатын жауды жан-жақты іздейді. Жұмысшы мен қара шаруаның социализм орнатуға әзірлеген дүниесін қайта талатуға шеттен ит шақырады. Іштен битке демеу береді. Сырттан жиһангер іздейді, жендет шақырады. Іштен наразылықты іздейді. Кеңес елінің бақташысы компартияға:
  • Ресейдің көне күпісін қағып сілікпе – биті түседі; күнге жайма – өледі. Біздер биттер – социалист; битті социализм жасаймыз, — дейтін оңшылдарды құптайды. Болмаса:
  • Арқаны қаси-қаси қанын ағыза, тырнай-тырнай қыртысын айналдырып жібер; жұмысшы,  қара шаруа арқасы битке де, итке де талауға оңай болсын, — дей-тұғын солшылдардан да есек дәмелі болады.
Ендеше, бит балуанмен бірге социализм шаужайына жармасып жүрген жаудың бірі осы бүрге болады. Социалдық сойыр осыларға қатты тиіп жатқандығы о бандалардың өз қылмыстарынан болды.
Қане, социализм жеңер ме екен, бүрге жеңер ме екен?
Жаудың бірі –  тарғыл күрең, талпақайлау, сасық сары болады; шоршымайды, жорғалайды. Түнде жортып, күндіз жатады. Шаққан жерін ойсыратып түседі. Удай ашытады. Бір жеріңнен шықса, қаның бұзылады, әлің кетеді. Бұл – қалалы жердің қандаласы болады. Бұлар арамза мамандардың зиянкестеріне әбден келеді. Бұлар Кеңестің кең үйінің іргесі сықылды Донбаста, ұшырмасы сықылды Астарханда, диваны сықылды Госпланда, қалтарысы сықылды Риддерде, өзге құрылыстарда да болады. Ниеті – ылғи шағу болады. Шақса бүлдіреді. Шақса күйдіреді. Бүлдіру үшін «ғылыми командировка» мен ылғи заграницада жүреді. Ол жақтан қораға қасқыр шақырады.
Міне, социализм бұлармен де аянбай алысып келеді. Социализм бұл қандалалардың да жатқан жерлеріне дәрі құйып, біртін-біртін сүйреп шығарумен келеді.
Қане, социализм жеңер ме екен, қандала жеңер ме екен?
Жау жалғыз қандала емес, жалғыз бүрге емес, бит емес ит емес, бөрі де бар. Кеңес еліне Октябрь отауы тігілгеннен бері төңіректеген қасқырға, арылдаған итке тыным болған жоқ. Сонан бері Ллойд Джордж айтақтап, Чемберлен қосып, Пуанкара «по-полап», Пилсудский «ка-калап» келген қанды ауызды қасқырлар, қанға таласқан құмайлар әлі жатқан жоқ. Октябрь елі өскен сайын оларда маза жоқ. Күн-күн сайын ашулы, күн-күн сайын тыныштығы қашулы. Колчак, Деникин, Аннненковтар, тағы-тағы талай солардай генералдар, Шоқайлар-қоқайлар Кеңес Одағына қара күнді қайта орнатуға жатып-тұрып тілеулі. Олар жиһангерлердің жендеттерін, фашистерін Кеңес Одағына аттандыруға аттанғалы қашан?! Қайыршылайды. Қару сұрайды. Кеңесті жоғалт дейді, патша үкіметін орнат дейді. Кеңес үкіметіне жиһангерлер жендеті тісін қайрағалы қашан?! Ат дейді, шап дейді. Кеңес үкіметіне шабуылды, амалсыз, күнде ертеңге қалдырып олар отыр. Олар ашулы. Олар азу басулы.
Міне, керек болса, кімді-кім? Қане, социализм жеңер ме екен, бит жеңер ме екен?
Ресейдің кешегі крепостный мұжығы бүгін совет, бүгін социалист. Қазақтың кешегі құлағы кесік құлы, тұлымы тесік күңі бүгін совет, бүгін социалист.
Бұдан неше жүз жылдар ілгері машина мінген, ғылым шығарған, өнер таратқан Еуропа әлі капиталист.
Бұдан талай заман бұрын коммунизм жолына қан төккен Париждар, коммунизм жолының данышпандары Маркс, Энгельсті шығарған Германияда әлі капитализм.
Ендеше, саяси бәйгеде кімді кім алды? Кімнен кім озық? Қоғам құрылысында кімді кім басып озды? Кімнен кім озық? Әлбетте, аэроплан мінген ағылшыннан түйе мінген қазақ озық; әлбетте, коммунизм, социализм үшін сол заманда қанды жалау көтерген Париждардан мұжықтың деревнясы, қазақтың ауылы озық…
Ресейдің кешегі шабаталы мұжығы, қазақтың кешегі шарықты кедейі бүгін колхозға ұйымдасып, социализм орнатып жатыр.
Бұрынғы боранда ұлыған бөріден басқа тіршілік әсері білінбеген боз дала бүгін еңбек майданы. Социалдық майдан. Қауырт совхоз  қалың колхоз, қайнаған зауыт. Қарағанды, Қарсақпай, Алатауды ақтарған Риддер шыңырау шахталары мен еңбек теңізі. Қазақстан даласының о шеті мен бұ шетін қайшылап кесіп жатқан шойын жол. Қазақстан даласының астын үстіне айналдырып,  жаңа өмір жасап жатқан бесжылдықтар. Жүздеп-жүздеп оқып жатқан мамандар, мыңдап-мыңдап оқып жатқан жастар, талайлар…
Мыс толғатып, жез құсып
Қарсақпайлар айқайлап.
Қаулап совхоз, коллектив,
Эмбалардан май қайнап,
Автомобиль, трактор
Алды қырды, салды ойнақ.
Қазақстан картасын
Теміржолдар шимайлап.
Аэроплан аспанда
Бұлт қайырып, құрайлап,
Алтын құсты  тау сағыз,
Жатқан дәулет құм жайнап…
Қақырығы –  құйма алтын,
Түкірігі – түйме алтын
Қазақстан болды аймақ!
…………………………………….
Даланың қимылы бүгін осындай!
Ендеше өнер, мәдениет, техникада біздің Қазақстанымыз Еуропа, Америкаңды қуып жетіп, басып озады. Бұл алыс емес, бұған ұран күшті.
Ұран – кімді кім?
Онан бері көп жыл өтті. Социализм негізін қаласқан көсемнің өзі кетті, сөзі қалды. Әскер қалды. Біз одан көп өмір сүрдік. Көп іс істедік.
Бұл күнде Кеңес Одағы күшейді. Ішкі елді социалдық жолға салды. Сыртқы елге салмағы ауырланды.
Бірақ, бірақ сақ бол! Сайлан! Қамдан жайдағыдан! Сырттан қорқау қаппасын! Абай бол! Іштегі сорғыштар – бүргелер бүркеуде жатпасын, тұншықтыр! Қараңғыда, қаға берісте қандала қалмасын, қанын ағыз, ұясын бұз!
Құрт қалмасын,  құрт! Бит қалмасын,бытырлат! Социалдық құрылысты үдет!
«Кімді-кім?» ұраны бүгін осындай!
1931 жыл