Өзіме

Хақ сөйле, қызыл тілім, адал сайрап,

Тапсырдым бар ойымды саған арнап.

Қөңілім, арам ойлап алаңдама,

Алмаққа біреуді алдап, біреуді арбап.

Мың қайғы бір борышты өтемейді,

Тағы да қылма уайым соны барлап.

Байды зорсып, кедейді нашарсынып

Бұзылдың көзі құрғыр, елді талдап.

Еңбекке жалқауландың екі қолым,

Тілейсің жылы суға дәйім малмақ.

Сырласып сыбырменен сылқыл жасап,

Құлағым, қуқыл болдың Құдай қарғап.

Малдыға изең қағып, көңілін бағып,

Басым да елді алдадың құр «алдалап».

Тоқтам қыл, билікті бер, мүшелерім!

Осыны «ождан» сүймей жатыр зарлап…

                            1915-1916 жылдар.